Van onderen!
(reacties: 0)
Van onderen!
“Van onderen!” Die kreet was in ons gezin het teken van ‘pas op, ik kan iets niet langer vasthouden, dus let op waar je loopt’. Kende jij die? Ik moest eraan denken toen ik nadacht over het woord loslaten. Grappig die associatie, want iets laten vallen is ook een vorm van iets loslaten. Herken je deze? “Joh, laat het toch los.” Wel eens gekregen zo’n advies, terwijl jij je oprecht zorgen maakt? Of dit advies, terwijl jouw hersenen overuren maken om een oplossing te bedenken? “Weet je wat jij moet doen? Je moet het loslaten!”
Roze olifant
Denk niet aan een roze olifant. En? Waar denk je nu aan? Grote kans dat je nu denkt aan een roze olifant. Of, als je de opdracht kent, dat je nu heel hardnekkig bezig bent om die roze olifant weg te drukken en krampachtig op zoek bent naar iets anders om aan te denken. Eenzelfde effect kom ik vaak tegen als mensen het hebben over loslaten. Ze moeten of willen dan iets van zichzelf of hun omgeving loslaten en het lukt ze eenvoudig weg niet.
Toepasselijke spreuken
UIt mijn verzameling spreuken heb ik de volgende drie gekozen. Ik vind ze mooi en toepasselijk als ik het heb over loslaten.
Erik van Zuydam (auteur, workshopleider) schreef in één van zijn inspiratiemails: “Hoe meer je probeert iets los te laten, hoe meer je eraan vast lijkt te zitten.” Rupert Spira (keramisch artiest uit Engeland) zegt: “Als wij gedachten en gevoelens met rust laten, dan zullen ze ons met rust laten.” En de laatste spreuk komt van Adyashanti (Amerikaans spiritueel leraar): “Strijd brengt ons alleen maar dieper in juist datgene waaraan we proberen te ontsnappen. Dit is iets heel wezenlijks wat je over egobewustzijn moet weten: hoe harder we eruit proberen te komen, hoe dieper we onszelf ingraven.”
En nu?
Al die goede adviezen en mooie spreuken ten spijt, jij zit met iets dat je flink bezig houdt of je omgeving ziet dat iets je in de greep houdt en ‘loslaten’ lijkt een mooi antwoord op de vraag ‘wat doe ik hiermee’. Want waar we het over hebben, is niet het loslaten in de zin van ‘vertellen’ of ‘verklappen’, we hebben het over het niet (langer) vasthouden van iets of het opgeven dat je gedachten of handelingen door iets worden bepaald. Voor de meeste mensen is dat, zoiets als die roze olifant, enorm lastig om te doen. We hebben het hier namelijk wel over iets wat je aan gaat, waar je enorm bij betrokken bent of je verantwoordelijk voor voelt en dan wil je helpen of dingen onder controle houden of …..
Moeten of willen?
Vaak gebruiken mensen het woord ‘moeten’ als ze het hebben over loslaten: "Ik moet iets loslaten". Mijn vraag is dan: waarom moeten, is het echt noodzakelijk? Of, van wie moet dat? In het werken met anderen en in mijn eigen reflectiemomenten vervang ik het woord ‘moeten’ steevast door ‘willen’, dat creëert een totaal andere mindset. De cruciale vraag is namelijk in mijn ogen: hoe graag wil je loslaten? Als je het heel graag wilt én je hebt het nog niet gedaan, dan heb je of denk je nog een bepaald ‘voordeel’ uit dat ‘iets’ te halen. Dan levert dat ‘iets’ je nog iets op. Dat stuk helder krijgen, is dan waar het om gaat. Met die kennis kan je verder en besluiten of dat wat het je oplevert, je zoveel waard is dat je er mee door blijft gaan of niet. Dat is jouw beslissing, een invulling van jouw persoonlijk leiderschap. En dan… dan kan je het zo maar losgelaten hebben…
De beste stuurlui
Een iets ander verhaal is het als anderen vinden dat je iets moet loslaten. Dat is wellicht een leuk advies maar tenslotte staan de beste stuurlui aan wal en hoeven zij niet jouw gedachten te (be)sturen. Een ‘dank je wel’ is op zijn plaats, want ze hebben het beste met je voor. De vraag is of ze daadwerkelijk zien hoe betrokken je bijvoorbeeld bent of, dat je echt op zoek bent naar een oplossing. Een vraag in die trant stellen levert vermoedelijk een antwoord op waar je niet mee verder komt. Ze zien heus hoe het je bezig houdt. Waar het om draait is: waar heb je meer aan, waar word jij nu het beste mee geholpen? Is het fijn dat ze begrip tonen, een luisterend oor hebben, je op weg helpen? Sta daar eens bij stil, dan maak je van die stuurlui, ik blijf even in de metafoor, een matroos, met andere woorden een helpende hand. En voor je het weet, houdt dat ‘iets’ je minder bezig.
Loslaten. Modewoord, zweverig, concreet? Hoe kijk jij daar tegen aan? Hoe ga jij er mee om?
Leuk om je reactie te lezen. Die kan je hieronder kwijt.
Reactie toevoegen